Nowa ósma generacja, a może generacja 7,5?

Niespełna rok po światowej premierze, Xbox One zadebiutował na polskim rynku. Przy tej okazji do sklepów trafiły dwa zestawy konsoli. Pierwszy z grami Fifa 15 i Forza Motorsport 5 ale bez sensora kinect oraz drugi zestaw z Fifa 15 i Dance Central Spotlight a także z sensorem kinect. Na nowo rozgorzały dyskusje o tym, co lepsze PS4 czy Xbox One i którą konsolę wybrać, a może po prostu dobrego peceta?

Z pewnością daleko jest mi do malkontentów, którzy czują pewne rozczarowanie i niedosyt nową generacją. Zdarzyło mi się w ostatnim czasie z różnych powodów grać mniej i to pozwoliło mi nabrać odpowiedniego dystansu. Ponownie poczuć ekscytację nowymi grami. Przyznam, że zestaw Xbox One z FIFĄ 15 i Forza Motorsport 5 stanowi niezwykle silną przeciwwagę dla PS4 z Destiny i mocny argument za wybraniem konsoli Microsoftu. Wprawdzie pojawiły się też w sklepach wyraźnie droższe zestawy PS4 z FIFĄ 15 i dodatkowym padem, jednak co dwie gry to nie jedna. Dodatkowy pad się pewnie przyda, ale kupując konsolę przede wszystkim chcę w coś pograć. Warto podkreślić, że na konsoli Microsoftu dostępna jest usługa EA Access za cenę rocznego abonamentu – 79,99 zł. Pozwala ona na permanentny dostęp do pełnych wersji gier (w trakcie opłacania abonamentu) a także dostęp do wybranych tytułów przedpremierowo lub nawet testowo przez dłuższy czas. W chwili obecnej w EA Access mamy pełne wersje Battlefield 4, Madden NFL 25, FIFA 14, Peggle 2, Need for Speed Rivals, Plants vs. Zombies Garden Warfare.

Podobno PS4 jest mocniejsze

Dyskusje o tym, co jest lepsze, co ma mocniejsze podzespoły i na której konsoli gry wyglądają lepiej, towarzyszy każdej generacji. Ale czy rzeczywiście z tego rodzaju dyskusji można wyciągnąć jakieś racjonalne wnioski, a przede wszystkim czy na tej podstawie można decydować po którą konsolę sięgnąć?

Kiedy kupowałem Xboksa 360 kompletnie nie interesowało mnie to, co konsola ma w środku. Podobnie zresztą, gdy sięgałem po Wii, PS3, DS-a, PSP czy Wii U. Xbox 360 w porównaniu z PS3 był zdecydowanie uboższy – nie wymagał twardego dysku, nie miał napędu Blu-ray, złącze HDMI pojawiło się z czasem, a dodatkowo by podłączyć go bezprzewodowo do Internetu, należało zakupić specjalną zewnętrzną kartę. Konsola wyła też jak odkurzacz. Tylko jakie to wszystko miało znaczenie, skoro najważniejsze były gry?

Z obecną generacją jest podobnie. Co z tego, że konsola wyświetla obraz w rozdzielczości 720p – 900p, później przeskalowany do 1080p skoro i tak nie siedzę z lupą przy telewizorze? Co z tego, ze na Xboksie ponoć jest mniej mgły w Battlefield 4, a rozdzielczość niższa, skoro aby rzeczywiście odczuć te różnice, należałoby siedzieć pół metra od TV, albo jeszcze lepiej porównywać stopklatki.

Zmierzam do tego, że najważniejsze są gry. Co z tego, że dam sobie wmówić, że PS4 jest lepsze od Xboksa pod względem podzespołów? Najważniejsze jest raczej to, że na PS4 nigdy nie zagram w Forza Motorsport czy Halo. Działa to w obie strony. Na Xboksie nie zagram w Killzone czy Uncharted.

Parametrem przesądzającym o wyborze konsoli – niezależnie czy będzie to Xbox, czy PS4 – są gry, w które chcemy zagrać. Dlatego w pierwszej kolejności warto zapoznać się z ofertą gier na daną platformę i dopiero w tym kontekście podejmować decyzję.

Dla mnie osobiście ważna jest tez ergonomia. Nigdy nie przekonał mnie do siebie pad do PS3 ze względu na fatalny kształt – był za mały i niewygodny. Co gorsza, mam nieodparte wrażenie, że Sony po raz kolejny próbuje na siłę dołożyć mu jakichś funkcjonalności – kompletnie nieprzemyślanych w chwili projektowania. Oto w poprzedniej generacji mieliśmy „niesamowity” czujnik ruchu, który miał zastąpić wibracje, ale ostatecznie – na szczęście – niespecjalnie się przyjął i japońska firma wróciła do… wibracji. W obecnej generacji dostaliśmy touchpad oraz „lampkę” umieszczoną tak, że podczas gry, by na nią spojrzeć, i tak trzeba odwrócić pada. Z drugiej strony trudno nie dostrzec jednak pozytywnej zmiany w samym kształcie kontrolera i lepszym ułożeniu w dłoniach. Microsoft w tym względzie jest na szczęście bardziej konserwatywny. Nowości w padzie są raczej kosmetyczne. Mamy ponownie dobrze sprawdzony, doskonały kształt i wielkość, a także nowość w postaci wibracji na spustach. Mimo że nie uważam tej zmiany za wyjątkowo istotną, to jednak mam wrażenie, że jest lepiej przemyślana i nie sprawia wrażenia dorzuconej na siłę, by coś zmienić.

Generacja 7,5

Złośliwi twierdzą, że jeśli idzie o gry, to sytuacja jest dramatyczna. Nie ma podobno w co grać. Co bardziej wybredni malkontenci twierdzą wręcz, że mamy do czynienia z generacją 7,5. Owszem, jest postęp technologiczny, konsole są wyraźnie potężniejsze, ale wciąż nie otrzymaliśmy gier, które stanowiłyby istotny krok naprzód. Pytanie, czy w ogóle na takie gry możemy dziś liczyć? A może wcale nie powinniśmy? Pojawiają się też skrajne opinie, że lepiej kupić PC, bo w cenie 1500 zł jesteśmy w stanie kupić sprzęt, który nie tylko udźwignie współczesne gry, ale także poradzi sobie z rozdzielczością 4K.

Historia lubi się powtarzać

Tego rodzaju defetyzm jest dość charakterystyczny. Krótko po premierze PS3 i Xboksa 360 sytuacja wyglądała podobnie. Owszem, pierwszy hit pojawił się stosunkowo szybko, bo już w rok od premiery Xboksa 360 – mowa o Gears of War, niemniej użytkownicy PS3 do czasu premiery Killzone 2 nie specjalnie mieli się czym pochwalić. Czy to oznacza, że nie mieliśmy 7 generacji, że była to generacja 6,5? Pewnie tak na to też patrzono. Dla odświeżenie pamięci warto przejrzeć choćby listę gier na PS3.

Mity o niesamowitości pecetów „za tysiąc złotych” pojawiały się zawsze i zawsze budzą mój uśmiech. Za dobrze znam ten segment rynku i za dobrze wiem, że to właśnie konsola daje gwarancję nie tylko na dobry balans między wydajnością a jakością w grach, ale przede wszystkim na to, że sprzęt posłuży na lata. Wypasiony pecet, którego kupiłem krótko po premierze Xboksa 360, z mocną na owe czasy kartą graficzną (GeFroce 8800 GT 1GB) przestał nadawać się do gier już dobre kilka lat temu. Przyczyna była prozaiczna, konsola o zamkniętej architekturze, taka sama pod każdą szerokością geograficzną, daje szanse na o wiele lepszą optymalizację gier na przestrzeni długiego czasu jej żywotności. Tymczasem nieustanna pogoń za podzespołami powoduje, że pecet przypomina skarbonkę bez dna, którą regularnie należy aktualizować o nowe podzespoły albo po prostu co parę lat kupować nowy model za te dwa tysiące. Mimo to powszechnie porównuje się podzespoły konsol, zapominając, że o wydajności decyduje bardzo wiele czynników. Dlatego, jak przy okazji premiery Crysis (2007) skazywano konsole na śmierć marną, tak i dziś powtarza się ten argument.

Przyznaję, że w chwili obecnej jeszcze czekamy na gry, które definitywnie pogrzebią Xboksa 360 czy PS3 i staną się dla obecnej generacji tym czym Gears of War czy Killzone 2 (chociażby). Niemniej jestem jak najdalej od malkontenctwa i twierdzenia że na naszych oczach rozgrywają się dantejskie sceny a gry wideo są na prostej drodze do kompletnej ruiny.

Juliusz Konczalski

UWAGA: Zabrania się kopiowania/powielania tekstów, ich fragmentów, artykułów i opisów oraz pozostałych treści zawartych na tej stronie bez zgody autora.